Psalms 105

Psalm 105

1Wysławiajcie Pana, wzywajcie jego imienia ^a, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów. 2Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach. 3Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających Pana. 4Szukajcie Pana i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza ^b. 5Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust. 6Wy, potomkowie Abrahama, jego słudzy; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy! 7On jest Panem, naszym Bogiem ^c, jego sądy po całej ziemi ^d. 8Pamięta wiecznie o swoim przymierzu ^e; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń; 9O przymierzu ^f, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi. 10Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze; 11Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan ^g jako dział waszego dziedzictwa; 12Kiedy ich było niewielu ^h, nieliczni i obcy w niej. 13I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu; 14Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić ⁱ, nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc: 15Nie dotykajcie ^j moich pomazańców ^k, a moim prorokom nie czyńcie nic złego. 16Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba. 17Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik ^l; 18Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało; 19Aż do tego czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo Pana doświadczało go ^m. 20Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność. 21Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości; 22Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości. 23Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama; 24Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów. 25Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług. 26Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał ⁿ; 27Pokazali im jego znaki i cuda ^o w ziemi Chama. 28Zesłał ciemności ^p i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu. 29Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby. 30Ich ziemia wydała mnóstwo żab, były nawet w komnatach królewskich. 31Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju. 32Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię. 33Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju. 34Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw; 35I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi. 36Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi ^q, pierwociny wszelkiej ich siły. 37Wyprowadził ich ze srebrem i złotem ^r i nie było słabego wśród ich plemion. 38Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi. 39Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy ^s. 40Na ich żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba. 41Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach jak rzeka; 42Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze. 43Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości. 44I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów; 45Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.